Το πρόβλημα της παχυσαρκίας, αρχικά σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με έρευνες παρουσιάζει αυξητικές τάσεις έως και το 2020 για πολλές χώρες του δυτικού κόσμου όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αυστραλία και σε Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία και η Αγγλία.

 

Στη χώρα μας, το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξύ με υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας στους ενήλικες. Μια ματιά στα παρακάτω στατιστικά στοιχεία της Eurostat ίσως σας πείσουν περισσότερο…  

Στους άντρες ηλικίας 15-24 ετών η Ελλάδα παρουσιάζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό υπέρβαρων (30%), ενώ στις γυναίκες το ποσοστό φτάνει το 13%.

Σε ηλικίες μεταξύ 35-44 ετών η Ελλάδα παρουσιάζει στους άνδρες το υψηλότερο ποσοστό υπέρβαρων (69.6%) ενώ στις γυναίκες το τρίτο υψηλότερο ποσοστό (41.9%).

Στις ηλικίες 55-64 ετών το ποσοστό των υπέρβαρων φτάνει το 71.1% και είναι το τρίτο υψηλότερο ενώ στις γυναίκες φτάνει το 68,9% και είναι το δεύτερο υψηλότερο. 

 

Από τη μεριά των παιδιών, τα στοιχεία είναι εξίσου θλιβερά… Στη μελέτη GRECO που διεξήχθη σε πανελλήνιο επίπεδο, φάνηκε ότι το υπερβάλλον βάρος και η παχυσαρκία αφορά το 40% των παιδιών 11-12 ετών.

 

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος τα παχύσαρκα παιδιά να εξελιχθούν σε παχύσαρκους ενήλικες, ενώ τα υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας στην ενήλικη ζωή συνδέονται με τον κίνδυνο εμφάνισης χρόνιων νοσημάτων και χαμηλής ποιότητας ζωής.

 

Εάν λοιπόν ο σωματότυπος των Ελλήνων σας φαίνεται να έχει αυξηθεί σε σχέση με το παρελθόν, μέσα στην επόμενη δεκαετία προβλέπεται να έχει αυξηθεί ακόμα περισσότερο και με ότι συνέπειες αυτό έχει στην υγεία –σωματική και ψυχολογική- των πολιτών αυτής της χώρας.

 

Τα 3 επίπεδα που συναντάμε το πρόβλημα της παχυσαρκίας

 

Το πρόβλημα του υπερβολικού βάρους διαχέεται σε 3 επίπεδα:

 

1. το περιβαλλοντικό

2. τη συμπεριφορά του ατόμου

3. τη φυσιολογία του ανθρώπινου οργανισμού

 

Το πρώτο επίπεδο περιλαμβάνει τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα που

προάγουν την οικονομική ανάπτυξη, το marketing των εταιριών κ.ο.κ. Αρκεί να σκεφτείτε ότι τα ελληνικά δεδομένα όσον αφορά τη διαθεσιμότητα της τροφής πλέον έχουν αλλάξει. Η διατροφή μας μικρή σχέση έχει με την Μεσογειακή διατροφή –γνωστή ανά τον κόσμο για τις πολύτιμες ιδιότητες της-.  Στις αστικές και μη αστικές περιοχές, ανά λίγα μέτρα μπορεί ο πολίτης να συναντήσει παντοπωλεία, ταχυφαγεία, ζαχαροπλαστεία, που πουλούν τρόφιμα πλούσια σε ζάχαρη, λιπαρά και αλάτι, σε πολύ χαμηλή τιμή. Διαφημίσεις κατακλύζουν τα μάτια των πολιτών –μικρών και μεγάλων- με τρόφιμα επεξεργασμένα πλούσια σε ζάχαρη, λιπαρά και άλλα γευστικά πρόσθετα, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε καταλήξει να τρώμε αντί για φρέσκο μη επεξεργασμένο φαγητό, προϊόντα που μοιάζουν με τρόφιμα…

 

Στο δεύτερο επίπεδο είναι ο άνθρωπος που η συμπεριφορά του σε ένα καταναλωτικό περιβάλλον έχει προσαρμοστεί να υπερκαταναλώνει τροφή και παράλληλα να έχει χαμηλή σωματική δραστηριότητα. Σε μια κοινωνία που η κουλτούρα της υπερκατανάλωσης τροφής είναι τόσο διαδεδομένη είναι πολύ δύσκολο το άτομο να αντισταθεί στις γευστικές απολαύσεις που προσφέρονται με τέτοια πληθωρικότητα. Για ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας η κατανάλωση τροφής έχει καλύψει το κομμάτι της διασκέδασης, της κοινωνικοποίησης, της εξόδου και της οικονομικής απόλαυσης. Παράλληλα, στη σύγχρονη κοινωνία με τα μέσα ευκολίας να προάγονται από τις συσκευές του σπιτιού όπως το τηλεχειριστήριο, τα μέσα μετακίνησης, την έλλειψη ελεύθερων χώρων για δραστηριότητες στις πόλεις, μειώνουν σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας του ατόμου.

 

Το τρίτο επίπεδο δείχνει το πως ανταποκρίνεται το σώμα του ατόμου με τις υπάρχουσες συνθήκες και περιλαμβάνει το «αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας». Την εμφάνιση δηλαδή των επιπλέον κιλών που τελικά έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση παραγόντων κινδύνου ή  νοσημάτων που θέτουν σε κίνδυνο τον οργανισμό του ατόμου.

 

Φυσικά, μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα θα είχε η παρέμβαση στο πρώτο επίπεδο

που όμως πολιτικά φαίνεται να είναι και το πιο δύσκολο. Στην σημερινή εποχή φαίνεται πως ο πολίτης χρειάζεται μόνος του ή με σύμμαχο το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον να προσπαθήσει να παρέμβει στο δεύτερο επίπεδο που αφορά την αλλαγή της συμπεριφοράς του απέναντι στο περιβάλλον ή στο τρίτο επίπεδο πλέον

που συνεπάγεται τη συμβουλευτική ή την ιατρική παρέμβαση.

 

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως το βάρος ν’ αντιμετωπιστεί η παχυσαρκία μοιάζει να έχει πέσει πάνω στον υπέρβαρο πολίτη σε μία κοινωνία που τον ταΐζει ανελέητα και σε χαμηλές τιμές…

0