Το σύστημα τροφής λειτουργεί με μία τακτική «Κουρτίνας».
Οι λόγοι που επιλέγονται τα τρόφιμα και τα προϊόντα τροφής, ως επί το πλείστον, επηρεάζονται από συμβολισμούς, παρά γνώση.
Πράγματι επηρεαζόμαστε πολύπλευρα και συνεχώς. Από την παιδική ηλικία προσδίδονται χαρακτηριστικά ωφελιμότητας ή όχι στην τροφή, οι διαφημίσεις κατακλύζουν τις υποσυνείδητες κατευθύνσεις μας, τα λόγια των άλλων επίσης επηρεάζουν τις επιλογές που κάνουμε, ενώ οι συσκευασίες προϊόντων ή τα μέρη που ψωνίζουμε παίζουν εξίσου ρόλο στο τι τελικά θα επιλέξουμε.
Βέβαια, αξίζει να αναρωτηθούμε, τι σχέση έχουν όλα αυτά με το τρόφιμο ή το τελικό προϊόν που αγοράζουμε. Προσδιορίζουν στην πραγματικότητα όλες αυτές οι «κουρτίνες» τον τρόπο παραγωγής ή την ωφελιμότητα του τροφίμου; Μάλλον όχι.
Οι ενδιάμεσες αυτές «κουρτίνες» θολώνουν την κρίση του καταναλωτή, διαχωρίζοντας τον από την πραγματικότητα του τροφίμου που επιλέγει να αγοράσει και να καταναλώσει.
Εάν αυτή η θόλωση της κρίσης μας δεν υπήρχε με όλους αυτούς του τρόπους, τότε σίγουρα οι διατροφικές επιλογές θα ήταν διαφορετικές και το υπάρχον σύστημα θα χρειαζόταν να βρει νέες ισορροπίες λειτουργίας. Το ίδιο και εμείς ως καταναλωτές.
Το ντοκυμαντέρ που ακολουθεί είναι Αμερικανικής παραγωγής. Τα στοιχεία που προβάλλονται αφορούν, διαφοροποιημένα, κάθε ανεπτυγμένη χώρα που στηρίζεται στη βιομηχανία τροφίμων, όπως και τη χώρα μας.
Leave a Reply