Το υπερβολικό φαγητό δεν κάνει φυλετικές, ηλικιακές, οικονομικές ή κοινωνικές διακρίσεις και αφορά τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Παρακάτω θα διαβάσετε ποιοί είναι οι λόγοι που οδηγούν στο υπερβολικό φαγητό κάποιους ανθρώπους που επέλεξαν να αναζητήσουν τις βαθύτερες αιτίες…

 

«Από μικρή ήμουν πάντα το καλό παιδί, να τους ευχαριστήσω όλους. Θυμάμαι τη μητέρα μου να με πιέζει να φάω κι εγώ να τρώω  παρόλο που δεν πεινούσα. Έμαθα να καταπίνω τα συναισθήματα μου. Πλέον συνεχίζομαι να είμαι καλή και βολική για όλους, στο σπίτι, στη δουλειά, με τα παιδιά. Το βράδυ όμως όταν όλοι κοιμούνται σηκώνομαι και τρώω απίστευτες ποσότητες φαγητού. Tην άλλη μέρα αντικαθιστώ τα τρόφιμα ή λέω ψέμματα για να μην καταλάβουν. »

Κ. 42 ετών

 

«Το φαγητό και το βάρος είναι η φυλακή μου. Σκέφτομαι το φαγητό, μετράω μερίδες, θερμίδες, διαβάζω δίαιτες. Από το απόγευμα και μετά χαλάω ότι κατάφερα να ακολουθήσω τη μέρα. Για δύο χρόνια αρνιόμουν στη θεραπεία ότι έχω εξάρτηση από το φαγητό. Αν παραδεχόμουν τη δική μου εξάρτηση ένιωθα ότι θα έπρεπε να παραδεχτώ και την εξάρτηση του πατέρα μου με το φαγητό και το τζόγο»

Μ. 36 ετών

 

«Πήρε χρόνο στη θεραπεία, για να συνειδητοποιήσω τις βαθύτερες ελλείψεις μου που κάλυπτα τρώγοντας. Έχω μεγαλώσει χωρίς πατέρα και με το φαγητό προσπαθούσα  να δημιουργήσω ένα περίβλημα, το πάχος μου, το οποίο θα λειτουργούσε σαν προστατευτικό κουκούλι. Και η μητέρα μου ήταν παχιά.»

Λ. 35 ετών

 

«Στην οικογένειά μου δεν μιλούσαμε ποτέ για τα συναισθήματα μας. Λόγω φτώχειας η μητέρα μου θεωρούσε ότι το παραπάνω βάρος είναι υγεία. Όλοι έπρεπε να τελειώνουμε το φαγητό στο πιάτο. Κι εγώ κι ο γιος μου είμαστε παχύσαρκοι και τρώμε λαίμαργα. Όταν βρισκόμαστε οικογενειακά ή με φίλους πάντα τρώμε. Επικοινωνούμε μεταξύ μας, τρώγοντας το ίδιο φαγητό. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μερικοί βγαίνουν για ποτό. Αν δεν φας με τον άλλο στην έξοδο σου, πώς θα μπορέσεις να χαλαρώσεις, να επικοινωνήσεις και να κοινωνικοποιηθείς;»

Γ. 62 ετών

 

«Είμαι άνεργος 2 χρόνια τώρα. Κάποιοι πιστεύουν ότι η οικονομική δυσχέρεια κάνει τους ανθρώπους να τρώνε λιγότερο, αυτό είναι ψέμα. Νιώθω βλέμματα δυσπιστίας, όταν τους λέω ότι είμαι άνεργος – ένας παχουλός άνεργος μοιάζει αντιφατικό. Ωστόσο, χρειάζεσαι χρήματα για να φας σωστά. Τα φτηνά τρόφιμα είναι πλούσια σε ζάχαρη και λιπαρά. Με το φαγητό,  ξεχνάω τα προβλήματά μου για λίγο. Λειτουργεί σαν παυσίπονο.»

Μ. 28 ετών

 

«Όταν θυμώνω με τα παιδιά ή τον άντρα μου, για να μην ξεστομίσω τίποτα, βουλώνω το στόμα μου. Το φαγητό είναι για μένα ένα πώμα.» 

Τ.39 ετών

 

«Από πάντα ήμουν παχουλή. Αλλάζει αυτό; Πως θα με βλέπουν οι άλλοι; Εμείς οι χοντροί είμαστε καλά παιδιά…»

Κ. 53 ετών

 

«Τρώω γιατί είναι ένας καλός λόγος να κάνεις διάλειμμα από το διάβασμα. Είναι καλύτερη δικαιολογία από το να μιλήσεις στο τηλέφωνο ή να σε δουν να βλέπεις κάτι στη τηλεόραση ή το ίντερνετ» 

Α., 14 ετών

 

«Η σεξουαλική κακοποίηση όταν ήμουν παιδί με άφησε ευάλωτη. Λόγω της ανασφάλειας που ένιωθα πάχυνα στη εφηβεία προκειμένου να μην ξανασυμβεί. Να καλύψω το σώμα μου με προστατευτική ασπίδα. Να μη με θέλουν οι άντρες.» 

Κ., 45 ετών

 

«Ο πατέρας μου ήταν γυμναστής. Πάντα με καταπίεζε να είμαι τέλεια, να είμαι η πρώτη. Με σύγκρινε και μου ασκούσε έντονη κριτική. Έχω εκδηλώσει διάφορες διατροφικές διαταραχές στην προσπάθειά μου να φτάσω το τέλειο έχω υπάρξει η ίδια απίστευτα αυστηρή και επικριτική με τον εαυτό μου. Πέρασαν χρόνια θεραπείας για να μπορέσω να χαμηλώσω μέσα μου τη φωνή του επικριτικού πατέρα και επιτέλους να ακουστεί η δική μου. Είμαι αυτή που είμαι και είμαι καλά.» 

Ο. 33 ετών

0