Το 2014 Δεν είναι μία εποχή που ακμάζει το Παραδοσιακό Μοντέλο διαβίωσης. Ο στόχος μας δεν είναι η άμεση επιβίωση. O άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να σκοτώσει ένα ζώο τόσο για να μην κρυώνει, όσο για να τραφεί. Επιλογές υπάρχουν άφθονες ώστε ο άνθρωπος να τραφεί, να ντυθεί, να ζήσει … Αναίμακτα.

Η εποχή μας έχει ξεπεράσει και το Βιομηχανικό Κύμα που άκμαζε η Ατομικότητα και η συμπεριφορά μας είχε την στάση ‘’Ότι θέλω Εγώ’’. Πράγματι και ξεπεράστηκε, μιας και η πολυπόθητη ευημερία της αυτοπραγμάτωσης  ποτέ δεν ήρθε…

Η εποχή του 21^ου αιώνα είναι αυτή μίας Μεταμοντέρνας εποχής «Ρευστής Νεωτερικότητας» με την παγκοσμιοποίηση, τις γρήγορες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, την αβεβαιότητα, την προσπάθειά μας να λειτουργήσουμε ως ομάδα με σεβασμό στην ατομικότητα και την διαφορετικότητα του Ατόμου. Και όλα αυτά προκειμένου να υπάρξει όχι μόνο Εξέλιξη αλλά Μέλλον με ποιότητα. Δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι προσπαθούν να σώσουν τώρα ότι κατέστρεψαν. Ανακυκλώνουν τα πάμπολλα σκουπίδια τους, ασχολούνται με τα ζώα, με την αναδάσωση, με την τροφή, με το περιβάλλον, με τις μειονότητες κ.α.

Η εποχή λοιπόν, μοιάζει να μας καλεί να αναλάβουμε Προσωπική Ευθύνη, τόσο για εμάς όσο και για όλα όσα μας περιβάλλουν. Σε αυτήν την στάση Ευθύνης αξίζει να αναρωτηθούμε κατά πόσο η κατανάλωση ζωικών, όπως το κρέας ενός άλλου πλάσματος, εμπεριέχεται στη διατροφή μας συνειδητά ως επιλογή.

Αν και οι «φωνές» της κοινωνίας που ζούμε εμπεριέχουν σε ένα βαθμό όλα τα στάδια της εξέλιξής μας, αξίζει να μάθουμε να τα ξεχωρίζουμε, να τα αξιολογούμε και να τα επιλέγουμε ή όχι Συνειδητά.