Σήμερα όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει να ακολουθήσει μία διατροφή βασισμένη σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης αποκλείοντας πλέον πολλά ζωικά προϊόντα.

Η επιστημονική έρευνα έχει επιβεβαιώσει πολλές φορές τα οφέλη της  χορτοφαγικής διατροφής μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται ο χαμηλός κίνδυνος εμφάνισης οστεοπόρωσης, καρκίνου, διαβήτη και καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Τον τελευταίο καιρό λαμβάνω πολύ συχνά στο email μου ερωτήσεις απο τους αναγνώστες μου, σχετικά με το γάλα το αν είναι τελικά βλαβερό για την υγεία ή όχι. Ο κόσμος σήμερα πλέον, χάρη στο Ίντερνετ, ψάχνει ενημερώνεται και ζητά να μάθει την αλήθεια για τα προϊόντα  τα οποία η παράδοσή μας μαζί με τη βιομηχανία των τροφίμων μας τα έχουν λανσάρει ως υγιεινά.

Η επιστημονική έρευνα έρχεται να μας δώσει τις απαντήσεις καταρρίπτοντας διατροφικούς μύθους και ταμπού επιβεβαιώνοντας ότι η κατανάλωση του γάλακτος μπορεί να προκαλέσει απο οστεοπόρωση, καρκίνο, διαβήτη του τύπου 1 μέχρι και αυτισμό.

Πως μπορεί να είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;

Ολοι μας έχουμε μεγαλώσει με τη πεποίθηση ότι το γάλα κάνει καλό στα οστά διότι είναι μια εξαιρετική πηγή ασβεστίου όπως συχνά παρουσιάζεται απο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αν είναι όντως έτσι τότε για ποιό λόγο χώρες όπως η Νέα Ζηλανδία και η Φιλανδία οι οποίες είναι στατιστικά πρώτες στη κατανάλωση γαλακτοκομικών έχουν και το μεγαλύτερο ποσοστό εμφάνισης καταγμάτων και οστεοπόρωσης ενώ χώρες όπως η Κίνα (κυρίως στις αγροτικές περιοχές) στην οποία το ποσοστό κατανάλωσης γαλακτοκομικών είναι πολύ χαμηλό, η οστεοπόρωση αποτελεί σχεδόν μία άγνωστη πάθηση;

Την απάντηση μας τη δίνει η βιοχημεία: κατά τη διάρκεια του μεταβολισμού της η ζωική πρωτεΐνη απελευθερώνει στον οργανισμό πρόδρομα όξινων ουσιών προκαλώντας έτσι συνθήκες οξέωσης, η οποία με τη σειρά της διεγείρει τη δραστηριότητα των κυττάρων που αποδομούν και εκφυλίζουν (οστεοκλάστες) τα οστά ενώ ταυτόχρονα αναστέλλει τη δραστηριότητα των κυττάρων που σχηματίζουν νέο οστό (οστεοβλάστες).

Συνεπώς, αμφισβητείται ευθέως η άποψη ότι το γάλα και τα παράγωγά του λειτουργούν ενισχυτικά για τα οστά χάρη στο ασβέστιο που περιέχουν. Ο ανθρώπινος οργανισμός στη προσπάθειά του να καταπολεμήσει τα οξέα χρησιμοποιεί ασβέστιο το οποίο αντλεί απο τα οστά κάνοντάς τα ευάλωτα. Για αυτό το λόγο, οι καταναλωτές τροφών πλούσιες σε ζωικές πρωτεΐνες έχουν και τα υψηλότερα ποσοστά καταγμάτων. Πρόσφατα διεξήχθη μια  έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φραντσισκο. Η επιστημονική ομάδα συγκέντρωσε 87 έρευνες που έγιναν σε 33 συνολικά χώρες και σύγκρινε την αναλογία ζωικών και φυτικών πρωτεϊνών και τη σχέση τους με τη πρόκληση καταγμάτων. Οσο αυξάνονταν το ποσοστό φυτικών πρωτεϊνών έναντι των ζωικών, τόσο μειώνονταν δραματικά τα ποσοστά των καταγμάτων.

Επομένως, για να αποφύγουμε την οστεοπόρωση θα πρέπει να μειώσουμε σημαντικά τη συνολική πρόσληψη ζωικής πρωτεΐνης (όχι μόνο του γάλακτος) και να αυξήσουμε τη κατανάλωση τροφών πλούσιες σε ασβέστιο όπως τα όσπρια, σόγια, αμύγδαλα, σουσάμι, σύκα, λιναρόσπορος, πράσινα φυλλώδη λαχανικά και εσπεριδοειδή.

Γάλα και σακχαρώδης διαβήτης του τύπου 1

Τα παρασκευάσματα του βρεφικού γάλακτος με βάση το αγελαδινό σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για σακχαρώδη διαβήτη του τύπου 1.  Υπάρχουν περισσότερες απο 100 μελέτες που συνδέουν την πρόωρη έκθεση σε γαλακτοκομικά προϊόντα με την εμφάνιση του διαβήτη τύπου 1. Στη Φιλανδία, που είναι μία απο τις πρώτες χώρες στην κατανάλωση γάλακτος σημειώνονται και τα περισσότερα κρούσματα διαβήτη τύπου 1 σε παιδιά και εφήβους παγκοσμίως. Σε γενικές γραμμές το ανοσοποιητικό σύστημα του βρέφους αναγνωρίζει τις πρωτεΐνες των βοοειδών ως ξενιστές και παράγει αντισώματα για να τις καταστρέψει. Δυστυχώς αυτά όμως τα αντισώματα δεν επιτίθενται μόνο στις πρωτεΐνες των βοοειδών αλλά και στα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας.

Γάλα και καρκίνος

Οι αυξητικοί παράγοντες και κυρίως ο IGF-1 που περιέχει το αγελαδινό γάλα, για τη ταχύτατη ανάπτυξη του μοσχαριού και όχι του ανθρώπου, αλλά και η βασική του πρωτεΐνη η καζεΐνη, έχουν συνδεθεί με πολλές μορφές καρκίνου κυρίως του μαστού, του προστάτη και του ήπατος.

Ο διεθνούς φήμης επιστήμονας Colin Campbell και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Cornell έκανε πειράματα σε δυο ομάδες ποντικιών για να διευκρινίσει τη συσχέτιση μεταξύ καρκίνου και ζωικής πρωτεΐνης.   Στη πρώτη ομάδα των ποντικιών δόθηκε δίαιτα με 5% πρωτεΐνη και υψηλή δόση αφλατοξίνης (ισχυρή καρκινογόνος ουσία) ενώ στη δεύτερη ομάδα δόθηκε δίαιτα με 15 % πρωτεΐνη και την ίδια υψηλή δόση αφλατοξίνης με την πρώτη ομάδα. Απο τα πειράματα προέκυψε ότι τα ποντίκια της ομάδας Β πέθαναν σε λιγότερο απο έναν χρόνο ενώ τα ποντίκια της ομάδας Α ανεξάρτητα απο τη μεγάλη δόση αφλατοξίνης που κατανάλωσαν έζησαν πάνω απο 5 χρόνια. Η πρωτεΐνη η οποία χρησιμοποιήσε ο C.Campbell και οι συνεργάτες του, ήταν η καζεΐνη του αγελαδινού γάλακτος.

Σε ένα δεύτερο πείραμα ακολουθήθηκε ακριβώς η ίδια διαδικασία αλλά αντικαθιστώντας τη ζωική πρωτεΐνη με φυτική. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πρωτεΐνη φυτικής προέλευσης δεν δημιούργησε καρκίνο σε καμία απο τις δύο ομάδες των ποντικιών.

Μια ακόμα έρευνα του Πανεπιστημίου του Illinois Medical Center of Chicago επιβεβαίωσε ότι η καζεΐνη πυροδοτεί την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού στις γυναίκες.

Συμπερασματικά:

Από ότι φαίνεται λοιπόν το να καταναλώνουμε γαλακτοκομικά προϊόντα αλλά και γενικά μία δίαιτα πλούσια σε ζωική πρωτεΐνη χτίζει κέρδη στις βιομηχανίες αλλά δεν χτίζει γερά κόκκαλα και ανοσοποιητικό σε εμάς. Η βιομηχανία των γαλακτοκομικών έχει ουσιαστικά τον απόλυτο έλεγχο σε όλες τις πληροφορίες των υπηρεσιών της δημόσιας υγείας και τις χειρίζεται σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα.

Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι στη δημιουργία της διατροφικής πυραμίδας (η οποία δίνει την αντιεπιστημονική σύσταση των 3 μερίδων γαλακτοκομικών την ημέρα) συνέβαλε μία επιτροπή της οποίας η πλειοψηφία απαρτίζονταν απο εκπροσώπους της βιομηχανίας του γάλακτος. Η διατροφική πυραμίδα επίσης δεν έχει καμία σχέση με τη Μεσογειακή Διατροφή (την οποία παρερμηνεύουν πολλοί διαιτολόγοι και γιατροι οι οποίοι δεν έχουν διαβάσει λεπτομερώς την επιστημονική βιβλιογραφία και στηρίζονται μόνο στις γνώσεις που έχουν πάρει απο τη σχολή τους) όπως την κατέγραψε ο Ancel Keys κατα τον οποίον οι λαοί της Μεσογείου κατανάλωναν 2 μερίδες γαλακτοκομικών τη βδομάδα και όχι 3 μερίδες την ημέρα, 1-2 φορές τη βδομάδα ψάρι το οποία σπάνια το αντικαθιστούσαν με τα πουλερικά και λίγες φορές κατά τη διάρκεια του έτους κατανάλωναν το κόκκινο κρέας.

 

Βιβλιογραφία

1. Mulloy, Lang., O’Reilly M., Sigafoos J., Lancioni G., Rispoli M., Gluten – free and casein free diets in treatment of autism spectrum disorders : Asystimatic review, Research in Autism Spectrum Disorders, Vol.4, 2010, pp328-339.

2. Cornelia C., Metges and Cristian A., ”Metabolic consequences of a high dietary-protein intake in Adulthood: Assessment of the available evidence”. The Journal of Nutrition, vol.130,2000, pp 886-889.

3. Deborah E Sellmeyer., Stone L.K., Sebastian A., et al, ”A high ratio of dietary animal to vegetable protein increases the rate of bone loss and risk of fracture in postmenopausal women”. The American Journal of Clinical Nutrition, vol 73, 2001, pp 118-122.

4. Frassetto LA, Todd KM, Morris C, Jr., et al. “Worldwide incidence of hip fracture in elderly women: relation to consumption of animal and vegetable foods.” Journal of Gerontology 55 (2000): M585-M592.

5.  Abelow BJ, Holford TR, and Insogna KL. “Cross-cultural association between dietary animal protein and hip fracture: a hypothesis.” Calcif. Tissue Int. 50 (1992): 14-18.

6. Karvonen M., Kajander M., Moltchanova E., Libman I., Tuomileho J., Incidence of Childhood type 1 diabetes worldwide. Diabetes Mondiale (DiaMond) Project group: American Diabetes Association.

7. Anette G., Ziegler M.D., Schmid S., et al., ”Early infant feeding and risk of developing type 1 diabetes-associated autoantibodies”. The journal of the American Medical Association, vol 290,2003 No.13.

8. Himsworth, H.P., ”Diet and the incidence of diabetes mellitus”, Clin.Sci., vol.2 1935,pp117-148.

9. Chen, J.,Campbell, T.C., Li, J et al., Diet, lifestyle and morality in China. A study of characteristics of 65 chinese countries, Oxford University Press, UK; Cornell University Press, Ithaca, NY;People’s Medical Publishing House, Pechino, PRC, 1990.

10. Dunaif, G.E e Campbell, T.C., ”Relative contribution of dietary protein level and Aflatoxin B1, dose in generation of presumptive preneoplastic foci in rat liver”, J. Natl. Cancer Inst., vol 78, 1987, pp.365-369.

11. Youngman, L.D., The growth and development of aflatoxin B1-induced preneoplastic lesions, tumors, metastasis and spontaneous tumors as they are influenced by dietary protein level, type and intervention, Cornell Univerity, Itaca, NY, 1990.

12. Hawrylewicz, E.J., Huang, H.H., et al., ”Enchancement of the 7,12-dimethylbenz(a) anthracene (DMBA) mammary tumorigenesis by high milk protein in rats”, Nutr.Reps.Int, vol 26, 1982, pp793-806.

13. Keys, A., Aravanis, C., Blackburn, H,. et al, Seven countries: a multivariate analysis of death and coronary heart disease. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1980.

 

Γράφει η Μαρία Παπαβασιλείου

Διαιτολόγος – διατροφολόγος

www.dieta-personalizzata.it/

8